Ik heb iets met muziek. Bepaalde nummers kunnen me in een specifieke stemming brengen, van boos tot blij, van klein tot krachtig, van verdrietig tot hieperdepieper. Van sommige nummers krijg ik zelfs jeuk. Ook dat zegt iets over mij.
Ok, voorbeelden! Laat ik beginnen met een jeuknummer: Because of you van Kelly Clarkson. Prachtig gezongen, ik draai het af en toe. Ik krijg de jeuk niet van haar stem of de melodie maar van de tekst. Dit nummer (luister maar eens goed) is bij uitstek een voorbeeld van een ander de schuld geven en zelf niks doen dan klagen. In dit nummer krijgt de moederfiguur de schuld. Iets minder jeuk zit er in Follow my rainbow van Sheena Eeaston: zij gaat haar droom achterna, maar wel pas als het haar is gelukt samen te zijn met degene van wie ze houdt. Waarom niet NU, denk ik dan?
Ik houd meer van nummers als Ik ben gelukkig zonder jou van Conny Vandenbos. Dat vond ik als klein kind al een nummer met pit. Dat was nog eens een mevrouw die geen meneer nodig had en haar eigen keuzes maakte. Die haar eigen kansen en mogelijkheden herontdekte. Heerlijk nummer als het tegenzit in de liefde.
Lieveling van Wim Sonneveld is in dat genre ook een goeie, hoewel Wim (in het echte leven van de herenliefde) in het liedje niet de ballen heeft zijn vrouw te verlaten. Ook hij duikt in de arme-ik rol. Nee, dan My life van Billy Joel. Hij zingt zo treffend: I don’t care what you say anymore, this is my life, go ahead, live your own life, leave me alone. Heeft misschien even geduurd voordat het hem niets meer kon schelen wat een ander ervan vond, maar nu is hij op dat punt beland.
Genoeg is genoeg. Donna Summer en Barbra Streisand zongen het samen: no more tears, enough is enough. Ik ben dol op duetten, op hun stemmen en op de kracht die loskomt in het nummer. En het begint nog wel zo rustigjes.
Als ik uitbundig blij wil worden draai ik bijvoorbeeld We all stand together van Paul McCartney. Met een filmpje waarin dieren met elkaar muziek maken. Pom pom pom. Voor mij een nummer om luidkeels mee te zingen (en als ik nou kón zingen…).
Ik ben ook gek op Franse chansons. Sinds ik met Franse les het nummer Si j’etais preseident van Gérard Lenorman moest vertalen ben ik fan. Michel Fugain, Charles Aznavour, France Gall, mjammie! Kortweg gaat dit nummer er over dat een kind aan Gérard vraagt of hij geen president van Frankrijk wil worden. Hij fantaseert er even over, noemt zelfs namen van ministers (Mickey Mouse en Kuifje zouden een rol hebben in zijn kabinet), om vervolgens tot de conclusie te komen dat zijn bijdrage aan een betere wereld er niet in zit om president te worden maar om te zingen. Niet andermans droom leven, maar die van jezelf. Prachtig!
Tja, want waar het allemaal om draait is wat Whitney Houston zong in 1985. Had ze maar naar zichzelf geluisterd (please try this at home), want als laatste zingt ze: I foud the greatest love. learning to love yourself is the greatest love of all. Ofwel: van jezelf houden is de grootste liefde van allemaal.
Ik ben razend benieuwd welke van deze nummers iets losmaakt bij jou. En of jij een (of meer) nummer(s) graag hoort als je een oppepper kunt gebruiken. Wat is jouw lijflied?
[cta id=”7004″ vid=”0″]
