Het stormt, het stormt…
Terwijl ik dit typ stormt het buiten al hard. Eunice is nog niet op haar hoogte- of dieptepunt (het is maar hoe je het bekijkt), maar de bomen bewegen al aardig mee en de wind fluit hier al hard om het huis. Vanaf mijn werkplek heb ik uitzicht op mijn eigen tuin en die van de buren. Zo kon ik daarnet zien dat de ene buur al vroeg bezig was alles vast te zetten, op te bergen en stormvast te maken. De andere buur heeft na enige aansporing in de buurtapp blokken hout op haar aluminium tuinbankje gezet en dat was het.
Grappig om te zien hoe iedereen anders omgaat met code rood en windwaarschuwingen. De een wil goed voorbereid zijn en de ander ziet het wel als het zo ver is.
Dat verschil zie ik ook bij mensen die in een reorganisatie of einde van hun jaarcontract terecht komen en van wie de baan komt te vervallen. Sommigen proberen in control te blijven en volgen cursussen, gaan solliciteren en/of nemen een loopbaancoach in de arm. Anderen blijven zo lang mogelijk zitten en gaan de confrontatie (met zichzelf in dit geval) pas aan als het nodig mocht zijn.
Wat is slim? Voor allebei is wat te zeggen. Zolang je het doet uit vertrouwen en niet uit angst. Als je je schrap zet voor de storm omdat je bang bent niet te kunnen omgaan met de gevolgen kan dat je verlammen. Als je juist niks doet omdat dat jouw patroon is (vluchten), dan heb je niet het vertrouwen in jezelf dat je de situatie aan kunt.
Waar gaat het om? Go with the flow! Met jouw flow welteverstaan. Laat je op jouw eigen tempo meevoeren met de wind. Dus doe datgene wat jou vertrouwen geeft en wat bij jou past. Dat leer ik mijn coachees ook.
