Als kind was ik al veel en graag buiten. Doordeweeks met onze hond, in het weekend met mijn vader. We woonden aan de rand van het bos, dus de weg oversteken en hup, we waren er al. Zomer en winter, in weer en wind, was ik buiten. In de winter genieten van de verse sneeuw, in het voorjaar van de eerste blaadjes aan de bomen, en zo wekt nog steeds elk seizoen mijn nieuwsgierigheid en enthousiasme. Buiten geeft me ook rust en ruimte om te reflecteren.
Toen ik startte als loopbaancoach had ik niet meteen door dat coachen goed te combineren is met buiten. Na mijn coachgesprekken ging ik er lekker op uit om op te laden en mijn zinnen te verzetten. Door corona ontdekte ik (haast noodgedwongen) dat de natuur een zeer waardevolle aanvulling is op coaching. Tijdens die periode ging ik over van live coachen in een ruimte binnen naar online coaching. En daar ontstond van beide kanten de behoefte om elkaar buiten te ontmoeten. Ik heb vervolgens zelfs een aanvullende coachcopleiding gevolgd om de natuur maximaal in te kunnen zetten voor de vraagstukken waar mijn coachees mee worstelden. Vanaf toen vielen de puzzelstukjes in elkaar: werk combineren met buiten zijn. Mijn coaching is nog steeds een keuze tussen binnen, online en buiten, met de nadruk op buiten. Hoe fijn is dat voor een buitenmens als ik?
