Tja, je kunt coach zijn en nog steeds mens. Met alle plussen en minnen van dien. Met regelmaat heb ik gesprekken met coachees over grenzen stellen, voor jezelf opkomen en jezelf op de eerste plaats zetten. En meestal lukt mij dat zelf prima. En soms niet, zoals onlangs. Laat ik je het beeld schetsen, zodat je er iets van kunt leren 😉
Een paar maanden geleden  was ik jarig. Ik bereikte een rond getal. Dochter ging zaterdagnacht op studiereis met school, dus een groot feest was niet echt een optie. Dan maar een weekend samen weg met mijn lief. Dochter bij vriendinnetje en van daar uit naar vliegveld, zoon naar vriendje. Weekend geboekt. So far so good.
Familiedag bij de voetbalclub van mijn zoon. Wedstrijd kinderen tegen ouders. Tussen de middag. Daarna weekendje weg? Prima. Ik weet hoe graag mijn zoon dit wil, dus doen. Omdat ik toch iets leuks wilde doen had ik mijn vriendinnen uitgenodigd voor een brunch. Mannen naar de voetbal, ik een gezellige brunch met mijn BFF’s zoals mijn dochter dat noemt, en daarna samen weg.
Hier startte het hellend vlak, let op, want nu gaat het snel! Voetbalwedstrijd bleek een uur later. Ach doe maar, gaan we (nog) een uurtje later weg. En weg was in dit geval haast twee uur rijden. Dochter kreeg intussen een uitnodiging voor een verjaardagsfeestje van een vriendin te hebben en was eind van de ochtend al weg. Tuurlijk, leuk voor je! Zoon ontving een uitnodiging voor een afsluitende barbecue na de ouder-kind wedstrijd. Supergezellig team, lekker weer, maar ja, mijn droomweekendje weg begon steeds later. Dan: dochter had ook nog om kwart over negen ’s ochtends een uitwedstrijd met haar nieuwe hockeyteam. Belangrijk, want er werd nog gestreden om een plek in het hoogste selectieteam. Verjaardag met het gezin dan maar om half acht vieren?! Want dit is ook belangrijk(er dan een suffe verjaardag).
En toen kwam het moment dat ik dacht: waar ben ik gestopt te bedenken wat IK echt graag wil (in dit geval op mijn verjaardag) en mijn grenzen aan te geven? Waar ben ik mezelf haast uit het oog verloren en ben ik de ander belangrijker gaan vinden op een moment dat voor mij van groot belang was?
(Hoe) stel jij je grenzen? Eerder dan ik in bovenstaand geval? Ben jij het belangrijkste op momenten dat het ertoe doet?
Kijk hier de video.
[cta id=”7004″ vid=”0″]
