Er woedt een soort stammenstrijd in mijn hoofd. Een koor van stemmen die probeert een ander stemmenkoor te overstemmen. Heel druk ;(
Waar gaat het over? Al sinds eind november eet ik geen koek en geen snoep meer, in de hoop mijn energieniveau wat in balans te houden/krijgen. Op zich gaat het goed, en zelfs met Sinterklaas en de Kerstdagen is het me gelukt me niet te vergrijpen aan snoep en koek. Het ergste zijn de momenten dat ik alleen thuis ben en me depri voel. Dan heb ik een zware behoefte aan vooral chocoladetoffees en vind ik het moeilijk niets te nemen. Ik heb deze behoefte/lokroep al zeven weken en twee dagen kunnen weerstaan.
De stammenstrijd in mijn hoofd gaat er over dat het ene koor roept dat ik nu echt wel weer een keer een stukje chocolade mag nemen, met als argumenten: ‘gun jezelf eens wat’ en ‘je hebt het al zo lang zo goed volgehouden.’ Het andere koor roept zo mogelijk nog harder daar overheen: ‘ja, en als je toegeeft ben je een loser. Jij houdt ook niks vol’ en ‘alle inspanningen zijn dus voor niets geweest.’
Wat ik zei: het is druk in mijn hoofd. Welk koor gaat winnen? Naar welk koor ga ik luisteren? Inmiddels heb ik chocolade gekocht, maar de reep zit nog ongeopend in mijn jaszak. ‘Je bent toch oud genoeg om zelf te beslissen wat goed voor je is?’, roept het ene koor in koor. En het andere: ‘Hoe kun jij nu als voorbeeld dienen voor je kinderen?’ En nog een vileine opmerking er achteraan: ‘straks pas je niet meer in dat leuke jurkje!’ Au! Gevoelig punt. Ik heb daar nooit op hoeven letten, maar het laatste jaar nestelt de chocolade zich ineens waar hij dat voorheen niet deed, namelijk op mijn buik.
Een soort opperrechter wordt nu wakker in mijn hoofd. ‘Jeetje, wat een gemuts over een stukje chocolade! Pak het of pak het niet en ga door met je leven. Maak er niets zo’n groot ding van!’ De koren zijn in de war: eten we nu wel of geen chocolade?
Deze blog gaat over de stemmen in mij. Mijn innerlijke criticus, verdeeld over meerdere koren. Ik kan er zo moe van worden! Alle stemmen zijn negatief, en spreken elkaar tegen. Dat maakt dat ik niet positiever over mezelf ga denken. Gelukkig heb ik mezelf inmiddels geleerd ermee om te gaan. Omdat constant geschreeuw in mijn hoofd iets is waar ik heel graag van af wilde. En dat is gelukt!
[cta id=”7004″ vid=”0″]
