Jongleren met je kwaliteiten
Afgelopen week kwam het voor in twee coachgesprekken: coachees die hun eigen pakket aan talenten en kwaliteiten zagen als een handicap (hun letterlijke woorden), in plaats van als iets waar ze trots op mochten zijn. Ze jongleerden met hun talenten en kwaliteiten, maar op een voor hen ongunstige manier. Wel veilig: onder het mom ‘zo ben ik nu eenmaal’ hoef je er niks aan te doen 😉
Ik ga graag met mensen op zoek naar hoe ze hun eigen pakketje zo maximaal mogelijk kunnen benutten. Van een heel introvert persoon kun je geen party animal maken, maar moet je het willen? Van een ongeduldig en superspontaan persoon maak je geen gereserveerd tiep, maar het ongeduld en spontane kun je krachtig inzetten.
Een van mijn favoriete voorbeelden is Martien Meiland. Met de man zelf heb ik niks, maar hij heeft wel weergaloos door hoe hij zijn homoseksualiteit zodanig kan benadrukken en uitvergroten dat hij er een dikke boterham mee verdient. Half Nederland hangt aan zijn lippen. Had hij zijn geaardheid als een ‘handicap’ gezien en zich ernaar gedragen, dan had hij nu niet die bekendheid kunnen vergaren.
Een ander voorbeeld is een succesvol workshopleider. Hij heeft ADHD, en zet dat juist in om mensen in beweging te zetten. Hij koketteert met zijn tempo en zijn duidelijke aanwezigheid. Zijn trainingen zijn zeer goed bezocht door mensen die zich willen wentelen in zijn energie.
In het verleden heb ik bestuurders gecoacht op hun publieke optredens. Van een matige spreker kun je geen TED talk virtuoos maken, maar je kunt wel andere kanten vergroten, zodat dat het matige spreken opheft.
Kort en goed: je kan je ‘handicap’ uitvergroten tot iets wat iedereen zou moeten willen hebben, of iets anders in het zonnetje zetten zodat je ‘handicap’ minder opvalt. Je moet het wel willen zien. En daar ben ik dan voor, om het je (spelenderwijs) te helpen ontdekken en ontwikkelen.
Wat is jouw ‘handicap’?
