Babs Mouton
Doen, doen, doen, vooral als je niet durft. De ondernemer die ik vanmorgen coachte vindt zichtbaar zijn en mensen vragen om medewerking zo eng dat zij liever meer berichtjes plaatst op Facebook dan dat ze mensen persoonlijk aanspreekt. Ze had er geen lef voor. We hebben gebrainstormd over allerlei mogelijkheden om haar bedrijf meer onder de aandacht te brengen. Bij elk ‘gewaagd’ voorstel ging ze argumenten bedenken waarom het geen zin had. Tijd was daarin een hele goede. Wat ze bedoelde te zeggen was: ik durf dat niet! Wie zit er nu op mij te wachten?
Ik ken haar al wat langer, en ik weet dat zeker bij haar de aanval de beste manier is. Dus ik opperde om een bepaalde actie meteen uit te voeren. Wat, nu?! Ze verschoot van kleur. Raapte toen al haar moed bij elkaar en besloot het dan ook maar meteen uit te gaan voeren. Ik weet niet zeker of het feit dat ik aanbood mee te gaan om haar te steunen hielp 😉 Ze ging naar een mede-ondernemer en opperde een samenwerkingsvoorstel.
Wat gebeurde er? De ondernemer was heel enthousiast, wilde graag meewerken en zag zelfs nog meer mogelijkheden. Waarop ‘mijn’ ondernemer vleugels kreeg en ineens moed kreeg om vaker persoonlijk naar buiten te treden.
In dit geval ging het om een ondernemer die zichzelf niet durft te verkopen, maar ik coach meer mensen die dat eng vinden. Wat er achter zit is: mag ik er zijn? Ben ik de moeite waard? Dat samen onderzoeken levert mooie resultaten op: vrij(er) zijn in je doen en laten, meer jezelf durven zijn, meer zelfvertrouwen.
Ik ben graag die stok achter de deur om wat je eng vindt tóch te doen. Ik leer je lef te hebben!
[cta id=”7004″ vid=”0″]
