Ik was op de camping en was mijn haarlak vergeten. Ik heb van dat haar dat haarlak nodig heeft, anders hangt het slap langs mijn hoofd. List bedacht: langs de campingwinkel. Teleurstelling: daar hadden ze het niet in de voorraad. Kennelijk is haarlak geen primaire levensbehoefte 
Ok, wat nu? Voor mij is haarlak belangrijk, dat mag inmiddels duidelijk zijn. Zonder haarlak geen goed haar, en je weet wat ze zeggen: als je haar maar goed zit. Ik ging mijn opties af: vragen aan dames in het toiletgebouw of zij soms haarlak hadden en ik daar wat van mocht gebruiken? Is dat niet gek? Dagje haarlakloos blijven? Geen optie! Lopend naar dichtstbijzijnde supermarkt of drogist? Dat moet dan maar.
Gelukkig had ik een auto ter beschikking, ben ik naar een drogist gereden en heb mezelf en mijn haar getrakteerd op een heerlijke laklaag. Eind goed al goed. Ik hoefde geen hele gekke capriolen uit te halen om te krijgen wat ik wilde.
Maar hoe ver was ik bereid geweest te gaan? Hoe graag wilde ik het? Hier ging het om iets simpels als haarlak, maar als iets echt belangrijk is voor je, dan onderneem je actie en doe je misschien dingen die je anders niet (zo gauw) zou doen. Dan ga je drie stappen verder dan normaal, en bedenk je creatieve manieren om je doel te bereiken.
Wat is belangrijk voor jou? Assertief zijn? Grenzen stellen? Je droom verwezenlijken? Een dure studie volgen? Beter communiceren met je medewerkers? Wat doe je daarvoor? Hoe graag wil je het?
[cta id=”7004″ vid=”0″]
