Hoe bedoel je?
Eigenlijk wil iedereen die ik coach maar 1 ding: weten HOE ze iets moeten oplossen. HOE ze assertiever worden, hun grenzen beter aangeven, beter met hun collega’s omgaan, hun talenten ontdekken, stoppen met uitstellen, … de lijst is schier eindeloos. HOE doe ik dat, vragen ze me.
Als coach kun je daarin meebewegen en honderdduizend tips geven – die de coachees ook eigenlijk allemaal wel weten. De coachees, de hoe-mensen, weten alláng hoe ze het moeten doen. Ze zijn immers expert op het gebied van hun eigen faalangst, perfectionisme, aardig-zijn, onmisbaarheid en dat soort zaken. Hebben er boeken over gelezen, tips gedownload, met anderen over gepraat.
Ze kennen de hoe, bewust dan wel onbewust. Maar ze doen er niks mee. Net zoals je weet dat je voor afvallen minder moet eten en meer moet bewegen en toch probeert of er niet nog een andere (lees makkelijkere) manier is om dat doel te bereiken, zo blijven de hoe-mensen zoeken naar andere wegen om ‘ineens’ minder perfectionistisch et cetera te zijn.
Terwijl HOE gewoon hard werken is. En DOEN vooral 😉 En wat nu zo grappig is: coaches zijn ook hoe-mensen. Hoezo? Die willen namelijk graag onderzoeken HOE het komt dat de coachee niet in beweging komt. Wat zijn of haar patroon is. Want als je weet HOE een bepaald patroon is ontstaan, dan weet je ook HOE je het kunt oplossen.
Veel hoe-mensen willen niet naar die hoe. Denken dat ze heel erg moeten wroeten in hun verleden en wel vijf gesprekken moeten gaan voeren over de relatie met hun moeder. Dat snap ik wel, en dat is ook helemaal niet nodig. Maar om bij het voorbeeld van het voedsel te blijven: als je weet hoe het komt dat je op bepaalde momenten meer trek hebt in bijvoorbeeld chocolade, dan weet je ook hoe je dat het hoofd kunt bieden als die trek er is.
Dus als je me vraagt hoe je iets moet veranderen vraag ik jou: (welke) hoe bedoel je?
[cta id=”7004″ vid=”0″]
