Uitstellen, we doen het (bijna) allemaal wel (eens). We zijn net echte mensen 😉 Maar wat als het je in de weg gaat zitten?
Vandaag had ik een gesprek met een coachee die echt last van haar eigen uitstelgedrag had. Ze kon zich maar steeds niet aan deadlines voor bepaalde klussen voor haar werk houden. Het ging om aanvragen van klanten die zij moet afhandelen. In het gesprek bleek dat ze de termijn van de deadlines niet onderschreef, en dat ze die klussen ook niet de leukste vond. Maar goed: iemand moest die aanvragen behandelen (zij dus), en hoe meer tijd ze eraan moest besteden, hoe minder tijd ze had voor projecten waar ze wel echt blij van werd.
Wat ik met haar heb gedaan is het hele proces uittekenen, vanaf de start tot de afronding. Wanneer deed ze wat? Op welk moment ging ze er wel echt mee aan de slag en waarom? Hoe lang moest de aanvrager van de klus wachten? Hoeveel energie kostte het haar in totaal?
Door het zo schematisch in beeld te brengen zag de coachee ineens dat het haar heel veel energie kostte om vier of vijf keer met de vraag en het antwoord van de klus bezig te zijn. Ze moest zich er steeds weer in verdiepen en er daardoor (extra) veel tijd in steken. Door een paar processtappen te bundelen ontstond er een win-win-win situatie: zij krijgt meer tijd voor de leuke projecten waar ze wel energie van krijgt, haar baas wordt blij omdat de deadlines gehaald worden en de klant wordt blij omdat hij sneller geholpen wordt.
En omdat we allemaal net echte mensen zijn heeft de coachee een volgend gesprek ingepland om door te nemen of ze het lek boven heeft. Met andere woorden: is de winst van meer tijd en energie voldoende om de nieuwe werkwijze door te zetten?
PS ook deze coachee heeft mijn workshop Stoppen met uitstellen gevolgd. Daar is bij haar het bewustzijn ontstaan dat uitstellen je dingen oplevert maar ook kost, en heeft ze inzicht gekregen in wat voor type uitsteller ze is. Wil jij deze workshop ook in jouw organisatie? Neem dan contact met me op via babs@verhalenvinder.com.
[cta id=”7004″ vid=”0″]