Uitstellen is dingen niet doen die je wel zou moeten doen. Hetzelfde maar dan anders geformuleerd: toegeven aan je lust is dingen wel doen die je niet zou moeten doen. En bij dat laatste is het vaak zo dat dat de dingen zijn die je afhouden van wat je wel wilt.
Ik vind bijvoorbeeld Facebook een prachtig medium. Zo volg ik mensen die me na aan het hart liggen maar die ik niet zo vaak zie, bijvoorbeeld een oude buurvrouw uit mijn vorige woonplaats, een voormalige collega, een vriendin die in Engeland woont. Ik volg mensen die een interessant bedrijf of hobby hebben. Ik krijg tips voor evenementen (zo heb ik de Swan Market ontdekt). Kortom: een bron van vermaak. Daarnaast blog ik zelf via deze pagina en volg ik blogs van mensen die op dezelfde manier in het (coach)leven staan als ik.
En ik kan me soms echt verliezen in klikken en doorklikken. Een half uurtje is zo weg met Facebook. Een uur doet ook mee J Soms doe ik het uit verveling, soms omdat ik iets moeilijks wil uitstellen. Maar wat als ik MOET kijken? Als ik obsessief word over het aantal likes dat ik krijg, of de hele dag door elke vijf minuten check wat er gebeurt op Facebook? Als de lust een last wordt? Als ik het gebruik om me af te leiden van pijn, van nare gedachten, van stress?
Dan is de ‘lust’ uitstel van iets dat je niet onder ogen wilt zien. Vaak is het dan wel diffuser om te weten wat je wél wilt. Als je bijvoorbeeld veel op social media zit* omdat je er tegenop ziet om potentiële klanten voor je bedrijf te bellen of je baas te vertellen dat je graag opslag wilt, dan weet je vrij precies wat je aan het uitstellen bent. Het kan ook zijn dat je niet zo helder hebt wat je aan het vermijden bent, of niet weet hoe je ermee om moet gaan. In beide gevallen wil je er van af, van de last van de lust.
* Vervang dit gerust door wijn drinken, eten, snoepen, winkelen, vul zelf maar in.
[cta id=’7004′]
