Vroeger had ik een schoenentic. Mijn bijnaam was Imelda Marcos. Helemaal opgetogen kon ik worden als ik weer een perfect paar schoenen of laarzen gevonden had. Door de jaren heen kan ik er nog net zo blij van worden, maar ik investeer er minder in. Iets met verzadiging. Maar ik heb een nieuwe hobby: kaplaarzen sparen.
Op het moment dat ik mijn voeten in mijn kaplaarzen laat glijden, glijdt de stress al van me af. De laarzen brengen me naar buiten, naar wandelen, naar genieten van de rust en de natuur. Ze staan voor vrijheid (nee, ik ben even niet telefonisch bereikbaar) en voor regie (ik bepaal zelf waar ik heen loop). De laarzen beschermen me tegen vocht, vuil en ongewenste insectenvriendjes. Ik kan er dagen op lopen. Gelukkig maar, want met een hond en wandelcoachingklanten loop ik veel.
En nu heb ik nieuwe. Nieuwe laarzen. Die me weer meer avonturen en goede gesprekken gaan opleveren. Want ze mogen altijd mee. Maar waarom wijd ik een hele tekst aan mijn kaplaarzen? Het is een voorbeeld van hoe je een beeld kunt oproepen bij jezelf als je gespannen bent, een beeld dat je helpt om de stress te verlagen. In mijn geval is dat het beeld van mijn kaplaarzen. Wat is dat voor jou?
