Op dit moment ben ik helemaal verdiept in het boek van Michelle Obama. Wat me daarin als loopbaancoach heel erg trof was het stuk waarin ze beschrijft hoe ze na haar studie rechten aan Harvard (niet de minste universiteit) belandt op een prestigieus advocatenkantoor met een Armanipak en een Saab.
Ze schrijft letterlijk: Dit kan wel eens het fundamentele probleem zijn als je je druk maakt om wat anderen denken: het kan je op het gebaande pad zetten, het jee-is-dat-niet-indrukkwekkend-pad en je daar lange tijd houden. Misschien hou je dan op met afdwalen, met het je zelfs maar overwegen om af te dwalen, omdat wat je riskeert in termen van het hoge aanzien dat je van anderen geniet, te kostbaar kan zijn. (…). Jouw passie blijft laag, maar onder geen beding wil je minder presteren dan je kunt. Je leeft zoals je altijd hebt gedaan, volgens de code inspanning/resultaat en zo blijf je presteren totdat je denkt dat je de antwoorden kent op alle vragen, inclusief de belangrijkste: ben ik goed genoeg? Ja, dat ben ik.
En verderop: Je bent 25 en je hebt een assistente. Je verdient meer dan je ouders ooit hebben verdiend. Je collega’s zijn beleefd, beschaafd en voor het grootste deel wit. Je draagt een pak van Armani en neemt een abonnement op een wijnpakket bij een leverancier. Je betaalt elke maand de lening af die je bent aangegaan voor je rechtenstudie en je gaat na je werk naar stepaerobics. Omdat je het je kunt veroorloven koop je een Saab. Is ier iets niet goed gegaan? Zo lijkt het niet. Je bent nu jurist. Je hebt alles aangenomen wat je is aangeboden (…). Je hebt de berg beklommen.
Later in het boek komt ze tot de ontdekking dat die berg niet per se de berg is die haar gelukkig maakt, en ontdekt ze waar ze echt blij van wordt. Daar zit de parallel met mijn werk. Ik coach vooral mensen die zichzelf een moment gunnen om stil te staan bij hun loopbaan, en die zich af durven vragen of ze de juiste berg beklommen hebben. Wat dan interessant is, is om te onderzoeken waarom ze de keuzes gemaakt hebben die ze hebben gemaakt, en met welk gevoel. Zoals Michelle zich liet leiden door de wens om vanuit de South Side van Chicago op te klimmen tot de top heeft iedereen zijn of haar eigen redenen om een bepaald pad te volgen. Niks mis mee, zolang je je er goed bij voelt. Gaat het knellen? Onderneem dan actie.
